پروتکل بلاکچین

PIVX مخفف Private Instant Verified Transaction می باشد و از آن برای توصیف یک ارز دیجیتال استفاده می شود که بر ارائه تراکنش های سریع و خصوصی تمرکز دارد. علاوه بر تراکنش‌ های فوق‌ العاده سریع این ارز دیجیتال منبع باز اجازه ناشناس ماندن و امنیت را نیز به کاربر می‌دهد.

سه تکنولوژی اصلی وجود دارد که برای ایجاد بلاکچین با هم ترکیب می شوند و هیچ کدام جدید نیستند. بلکه ارکستراسیون و کاربرد آنها جدید است. این فناوری ها عبارتند از: 1) رمزنگاری کلید خصوصی 2) شبکه توزیع شده با یک دفتر مشترک 3) انگیزه ای برای سرویس دهی به معاملات، نگهداری سوابق و امنیت شبکه.

همانند یک سفر دریایی عمیق، یک بلاکچین ممکن است متفاوت از سایر سیستم های دیجیتالی غیرمتمرکز باشد، مانند: ویکی پدیا. با استفاده از بلاکچین، بسیاری از افراد می توانند ورودی هایی را در تاریخچه اطلاعات بنویسند و جامعه کاربران می توانند کنترل کنند که اصلاح و به روزرسانی تاریخچه اطلاعات به چه نحوی انجام می گیرد.

فناوری بلاکچین احتمالاً بهترین اختراع اینترنت در طول زمان پیدایش آن است. تبادل و مبادله ارزش ها وقیمت ها را بدون نیاز به جلب اعتماد یا وجود یک مرجع اصلی را امکان پذیر می کند.

بلاکچین پیچیده به نظر می رسد و قطعا" می تواند پیچیده هم باشد اما مفهوم اصلی آن کاملاً ساده است. بلاکچین نوعی پایگاه داده است. برای اینکه بتوانید بلاکچین را درک کنید، به شما کمک می کنیم تا ابتدا درک کنید که در واقع یک پایگاه داده چیست.