خطرات ادغام اتریوم Merge چیست؟

مرج لایه اجرایی اصلی اتریوم را با لایه اجماع اثبات سهام جدید خود ادغام کرد و رسماً مکانیزم اجماع شبکه را به اثبات سهام تبدیل نمود.

لایه اجماع اتریوم که قبلاً اتریوم 2.0 نامیده می شد اکنون به طور کامل با بلاکچین اصلی لایه اجرا ادغام شده است. مرج در 15 سپتامبر 2022 تکمیل شد و نشان دهنده گذار شبکه اتریوم از اثبات کار PoW به اثبات سهام PoS بود. به گفته این شبکه مرج مصرف انرژی اتریوم را تا حدود 99.95 درصد کاهش داده است.

از منظر فنی شاهد مرج لایه اجرایی اصلی اتریوم یا شبکه اصلی با لایه اجماع PoS جدید خود به نام Beacon Chain بود. مرج تنها اولین قدم در نقشه راه توسعه اتریوم است که شامل مراحل بعدی مانند The Surge، The Verge، The Purge و The Splurge است.

به گفته ویتالیک بوترین یکی از خالقان اتریوم مرج حدود 55 درصد از کارهای توسعه ای است که قرار است در شبکه انجام شود. در نهایت هدف این است که شبکه را مقیاس پذیرتر، پایدارتر و ایمن تر کند و در عین حال غیرمتمرکز باقی بماند.

مرج نیاز به PoW را از بین برد و شبکه را قادر ساخت تا با استیکینگ اتریوم ایمن شود. Staking به دارندگان اتریوم این فرصت را می دهد تا با ارائه قدرت محاسباتی لازم برای اعتبارسنجی تراکنش ها و ایمن سازی شبکه جوایزی را جمع آوری کنند. این امر همچنین به این معنی است که از زمان ادغام تمام تراکنش‌ های شبکه اکنون توسط سهامداران اتریوم به جای ماینرها تأیید می‌ شوند.

دومین تغییر عمده‌ ای که با انتقال به PoS ایجاد شد کاهش صدور اتر از طریق پاداش ‌هایی به اعتبارسنجی ‌کنندگان برای تلاش‌ های آنها در حفظ شبکه است که در نتیجه اتر تبدیل به یک دارایی کاهش ‌دهنده تورم می ‌شود.

در حال حاضر مکانیزم سهام اتریوم فقط سپرده ‌هایی را می ‌پذیرد که قابل برداشت نیستند. در حال حاضر میلیاردها اتر در شبکه در معرض خطر است و در آن گیر کرده است تا زمانی که یک ویژگی برداشت توسط توسعه دهندگان اتریوم اضافه شود.

این شبکه اکنون از اثبات سهام برای اعتبارسنجی تراکنش ‌ها استفاده می‌ کند در نتیجه استخراج GPU اتریوم اگر کاملاً منسوخ نشود تا حد زیادی بی‌ سود می‌ شود.

شبکه اصلی شبکه اتریوم از زمان پیدایش به اثبات کار متکی بوده است و ماینرها تراکنش های بلاکچین را به چپ و راست تأیید می کنند. با این حال لایه اثبات سهام اتریوم یا بیکن چین از سازندگانی استفاده می‌ کند که تراکنش‌ ها را با هم ترکیب می‌ کنند و اعتباردهنده ‌ها برای تأیید تراکنش‌ ها. میزان ارز دیجیتالی که سازنده یا اعتباردهنده در اختیار دارد توانایی آن‌ ها در انتخاب یا اعتبارسنجی بلاک‌ها را تعیین می‌ کند.

در تلاشی برای پایدارتر کردن شبکه مرج این دو لایه را با هم ترکیب نمود و PoS را به طور کامل پذیرفت و استخراج اتریوم را به راهی غیرمولد برای کسب پاداش تبدیل نمود زیرا اعتبارسنجی‌ ها اکنون انگیزه بیشتری برای حفظ شبکه دارند.

این شبکه قبلاً حدود 95 درصد از کل قدرت هش GPU را در اختیار داشت و به ماینرها اجازه می داد تا تراکنش ها را تأیید کنند و پاداش دریافت کنند. تحت PoS ارز دیجیتال اعتبارسنجی در خطر است که به‌ عنوان بازدارنده آن ‌ها برای اعمال مخرب عمل می ‌کند.

پس از ادغام نرخ هش اتریوم نیز به طور قابل توجهی به صفر کاهش یافته است و از آن زمان در آنجا باقی مانده است. به طور کلی نرخ هش کمتر به این معنی است که یک شبکه از قدرت محاسباتی کمتری برای افزودن و تأیید تراکنش‌ ها در یک بلاکچین استفاده می ‌کند. در مورد اتریوم کاهش نرخ هش عمدتاً به این دلیل است که ماینرها یا ریگ ‌های خود را خاموش کرده‌ اند و یا به سایر ارزهای دیجیتال مبتنی بر PoW که برای استخراج سود بیشتری دارند روی آورده ‌اند.

در حالی که ماینرها در یک سیستم اثبات کار سرمایه خود را با سرمایه گذاری انرژی برای اعتبارسنجی یک بلاک به خطر می اندازند اعتبار سنجی ها در یک سیستم اثبات سهام ارز دیجیتال خود را به خطر می اندازند.

برای اینکه یک اعتبارسنجی در شبکه راه اندازی و اجرا شود ابتدا باید 32 اتر را در یک قرارداد هوشمند واریز کنند. پس از واریز وجوه قفل شده و اعتباردهنده آماده است تا سرمایه گذاری را آغاز کند. اتر شرط بندی شده به عنوان وثیقه عمل می کند به این معنی که اگر اعتباردهنده بدخواهانه عمل کند می تواند از بین برود.

علاوه بر اجرای یک نود اعتبار سنجی راه های دیگری نیز برای به خطر انداختن اتر وجود دارد. می ‌توان از طریق یک صرافی متمرکز در شرط ‌بندی شرکت کرد به یک استخر شرط ‌بندی ملحق شد یا از طریق یک ارائه‌ دهنده خدمات سهام ‌داری واگذار کرد.

اعتبار دهنده اساساً مسئول بررسی اعتبار بلاک های جدید منتشر شده در شبکه و همچنین ایجاد و انتشار بلاک های جدید است. برخی از مزایای سیستم PoS عبارتند از:

پس از اینکه اعتباردهنده تراکنش های موجود در بلاک را انجام داد امضای آن بلاک را بررسی می کند تا مشروعیت آن را تایید کند. اگر یک بلاک معتبر باشد اعتباردهنده یک تأییدیه یا رأی برای آن بلاک خاص در سراسر شبکه ارسال می کند.

تحت PoW سختی استخراج زمان بندی بلاک را تعیین می کند. با این حال در PoS سرعت به اسلات 12 ثانیه و دوره 32 اسلات ثابت می شود. یک اعتبار سنجی به طور تصادفی انتخاب می شود تا به عنوان پیشنهاد دهنده بلاک برای هر شکاف عمل کند در طی آن این اعتبار سنجی مسئول ایجاد یک بلاک جدید و ارسال آن به سایر نودهای شبکه خواهد بود.

مرج هیچ چیزی را برای دارندگان اتر و سایر کاربران غیر نود تغییر نمی دهد. با این حال تنظیمات لازم برای اپراتورها توسعه دهندگان و ارائه دهندگان وجود دارد.

کاربرانی که مالک اتر هستند یا از آنها استفاده می کنند به دلیل مرج نیازی به تغییر یا به روز رسانی چیزی در کیف پول یا وجوه خود ندارند. کیف پول ‌ها دقیقاً مانند قبل از مرج کار می‌ کنند و اتری که در آنها نگهداری می‌ شود از نظر ارزش یا کمیت تغییر نکرده است. کل تاریخچه شبکه از زمان پیدایش نیز علیرغم انتقال به مکانیزم اجماع جدید دست نخورده باقی مانده است.

تنها چیزی که برای دارندگان اتر تغییر می کند نحوه عملکرد شبکه و پردازش تراکنش ها است. مرج بیشتر بر ماینرها، اپراتورهای نود و توسعه دهندگان تأثیر می گذارد تا کاربران عادی. مثلا:

اپراتورها و ارائه دهندگان نود سهام باید هم کلاینت های اجماع و هم اجرا را اجرا کنند زیرا نقاط پایانی شخص ثالث برای به دست آوردن داده های اجرا دیگر پس از مرج کار نخواهند کرد. آنها همچنین باید یک آدرس گیرنده کارمزد برای کارمزد تراکنش و حداکثر ارزش قابل استخراج تعیین کنند.

ارائه دهندگان زیرساخت و اپراتورهای نود غیر معتبر نیز باید کلاینت ها را برای لایه اجرا و لایه اجماع اجرا کنند.

توسعه دهندگان قرارداد هوشمند و برنامه های غیرمتمرکز DApp باید خود را با تغییرات مربوط به زمان بندی بلاک، ساختار بلاک، تغییرات کد عملیاتی، منابع تصادفی زنجیره ای و موارد دیگر آشنا کنند.

یکی از مهمترین نگرانی ها در مورد مرج تمرکز است. نگرانی بالقوه دیگر خطر کلاهبرداری است زیرا عموم مردم ممکن است از نحوه عملکرد مرج آگاه نباشند.

یک نقص اساسی در مرج این است که احتمالاً تمرکز قدرت را در شبکه افزایش می دهد. هر چه موقعیت یک سهامدار ارزشمندتر باشد برای اعتبارسنجی بلاک ها پاداش بیشتری دریافت می کند. این امر می تواند منجر به وضعیتی شود که در آن تعداد کمی از افراد یا گروه های ثروتمند اکثر سهام را کنترل می کنند و نفوذ نامتناسبی بر شبکه دارند.

پنج سازمان بزرگ 64 درصد از سهام شبکه را در اختیار دارند. در صورت بروز اختلاف این سازمان ‌ها می ‌توانند برای انتخاب زنجیره مورد حمایت تبانی کنند، به طور بالقوه معاملات را سانسور کنند و یا وجوه را دوبار خرج کنند. در حال حاضر منتقدان در حال بحث هستند که آیا مرج یک طرح ثروتمندان ثروتمندتر می شوند است که قدرت سهامداران فعلی را تثبیت می کند.

از آنجایی که برای به دست آوردن بهره در دارایی های اتریوم یک نفر شرط بندی لازم است کسانی که توانایی پرداخت هزینه سهام را ندارند ممکن است از بازار خارج شوند. این امر می تواند منجر به افزایش تمرکز شود زیرا فقط کسانی که دارای مقادیر زیادی پول هستند می توانند در سهام شرکت کنند.

همچنین غیرمعمول نیست که کلاهبرداران از انتقال‌های بزرگی مانند The Merge استفاده کنند و وانمود کنند که کاربران باید کاری انجام دهند که معمولاً شامل کنار گذاشتن توکن‌ ها برای ارتقاء می باشد. ارتقای کیف پول نیز منبع بالقوه کلاهبرداری است زیرا کاربران ممکن است فریب بخورند و نرم افزارهای مخرب را که به عنوان یک به روز رسانی رسمی ظاهر می شوند دانلود کنند.

در نهایت ماینرهایی که سال‌ها در شبکه اصلی اتریوم استخراج می‌ کردند ممکن است تصمیم بگیرند که در زنجیره قدیمی اتریوم ادامه دهند. به هر حال بسیاری از این ماینرها احتمالاً هزینه‌ های هنگفتی برای برق و سخت ‌افزار متحمل شده‌ اند و ممکن است احساس کنند که با پیوستن به شبکه اصلی آزمایش‌ شده و واقعی سود بیشتری به دست خواهند آورد.

این امر می تواند منجر به انشعاب در جامعه شود و دو نسخه رقیب اتریوم به طور همزمان اجرا شوند. اگرچه این سناریو بعید است اما هنوز احتمالی است که سرمایه گذاران باید از آن آگاه باشند.